ծամ-ծամելիք
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծամ-ծա•մե•լիք
- Պոլիս՝ ծամելու՝ մի պատառ ուտելու որևէ բան ◆ Էշն ու էշպանը ծամ-ծամելիք չունեն։ (Թլկատինցի) ◆ Բանճարեն զատ ալ ուրիշ ծամ-ծամելիք չի մտավ բերվինիս։ (Թլկատինցի)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։