ծանրակշիռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑkˈʃir]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծան•րա•կ(ը)•շիռ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ծանր կշիռ՝ քաշ ունեցող, քաշը ծանր, ծանրաքաշ ◆ Եվ ահավաստիկ խաղողի ոսկեղեն ողկույզ մը ծանրակշիռ Հայրենական այգիներուս արևներուն տակ հասունացած (Ս)։
- խիստ կարևոր, մեծ նշանակություն ունեցող ◆ Ծանրակշիռ գործ՝ որոշում՝ հանձնարարություն։ ◆ Որդին հասկացավ, որ իր հայրը զբաղված է շատ ծանրակշիռ գործով (ԴԴ)։ ◆ Այդ ժամանակամիջոցում զարթնել էին Ղարաբաղի մելիքների անկախության ձգտումները, Նրանք, սկսյալ Պետրոս Մեծի օրերից, ծանրակշիռ բանակցություններ ունեին ռուսաց արքաների հետ (Ր)։
- մեծ վստահության արժանի, արժանահավատ ◆ Ծանրակշիռ հաղորդում՝ տեղեկություն՝ լուր։
- խորիմաստ, բովանդակությամբ խոր, լուրջ ◆ Ծանրակշիռ միտք՝ աշխատություն։ ◆ Եվ ճիշտ այդ շաբաթ առտվան թերթերը նորանոր ու ծանրակշիռ հեռագիրներկը պարունակեն պատերազմի մասին (ԵՕ)։ ◆ Ավելի իրական ու ծանրակշիռ էին թվում այն հույսերը, որ զարթեցրեց Ռուսաստանը (Լեո)։
- ծանրաբարո, խոհեմ, լուրջ և շրջահայաց ◆ Ծանրակշիռ մարդ ◆ Նրա ազդու վարդապետական ձայնը, նրա սառն ծանրակշիռ խոսքերը յուր վրա էին դարձրել բոլորի ուշադրությունը (Ր)։ ◆ Խոսեց Արտակը, խելացի աչքերը լցնելով ծանրակշիռ մտքերով (ԴԴ)։
- համոզիչ, հիմնավոր, լուրջ կռվան՝ հիմունք հանդիսացող ◆ Ծանրակշիռ փաստարկ՝ առարկություն։ ◆ Իսկ եկող տարի երեք կիլո կստանանք…, ծանրակշիռ շեշտով հայտնում էր նա (ՍԽ)։ ◆ Մյուս ձին… քայլում էր ավելի ծանրակշիռ ու հաստատ (ՍԵԿ.):
- պատասխանատու, բարձրաստիճան, բարձր ◆ Ծանրակշիռ դիրք՝ պաշտոն։ ◆ Բայց ես քեզ կհանձնեմ մի պաշտոն, որ նույնչափ ծանրակշիռ է, որչափ զինվորությունը դու արժանի ես նրան (Մ)։
Հոմանիշներ
խմբագրել- ծանրաքաշ, մեծակշիռ, ծանր, ծանրածանր, (հնց․)՝ բազմակշիռ, կշռավոր
- տե՛ս արժանահավատ
- տե՛ս ծանրաբարո
- կարևոր, նշանակալից, մեծարժեք, գնահատելի
- տե՛ս հիմնավոր, համոզիչ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։