ծանրամիտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈmit]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծան•րա•միտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- (նորբ․) տկարամիտ, թուլամիտ, միտքը դանդաղ գործող ◆ Ծանրաշարժ ու ծանրամիտ էր Օհանի տղան, ոսկորը պինդ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Իդան… բավական ծանրամիտ աղջիկ էր։ (Րաֆֆի)
- լրջամիտ, ծանրախոհ ◆ Փորձված ու ծեր զորավարները, ծանրամիտ նահապետները սառն դաժանությամբ նայում էին երիտասարդ արքայի դեմքին ու մտածում։ Գրքերից
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս տկարամիտ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։