ծառագող
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑrɑˈɡɔʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծա•ռա•գող
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ծառեր գողացող, անտառից ապօրինաբար ծառ կտրող ու տանող (իբրև վառելափայտ կամ շինափայտ) ◆ Երեկոյան Սարգիսը ծառագողի տունն էր դիպչում, խմում էր հոնի օղին ու բեղերը սրբելով դուրս գալիս։ (Վախթանգ Անանյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծառագող(ը) | ծառագողեր(ը) |
| Սեռ. | ծառագողի | ծառագողերի |
| Տր. | ծառագողի(ն) | ծառագողերի(ն) |
| Հայց. | ծառագողի(ն) | ծառագողերի(ն) |
| Բաց. | ծառագողից | ծառագողերից |
| Գործ. | ծառագողով | ծառագողերով |
| երգ. | (ծառագողում) | (ծառագողերում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։