ծառայապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑrɑjɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծա•ռա•յա•պետ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (պատմ․) ազնվական և բուրժուական ընտանիքում՝ ծառայանու գլխավորը՝ ավագը
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծառայապետ(ը) | ծառայապետեր(ը) |
| Սեռ. | ծառայապետի | ծառայապետերի |
| Տր. | ծառայապետի(ն) | ծառայապետերի(ն) |
| Հայց. | ծառայապետի(ն) | ծառայապետերի(ն) |
| Բաց. | ծառայապետից | ծառայապետերից |
| Գործ. | ծառայապետով | ծառայապետերով |
| երգ. | (ծառայապետում) | (ծառայապետերում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։