ծառաշշուկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑrɑˈʃːuk]
վանկեր՝ ծա•ռա•շ(ը)•շուկ
Բառակազմություն խմբագրել
Ածական
- (նորբ․) (փխբ․) ծառերի սոսափյունից առաջացած շշուկով ասված՝ պատմված՝ արտահայտված ◆ Աշուն է խոր ու ջղագիր տերևները ընկնում են ցած։ Հիմա ինչքան ծառաշշուկ պատմություն պիտի դառնան քամուն ավար։ «Հայաստանի Հանրապետություն»
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։