ծարճոթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑɾˈt͡ʃɔtʰ]
վանկեր՝ ծար•ճոթ
- Կարին, Մուշ, Սասուն, Սեբաստիա, Ամասիա՝ մի բանի ծայրը, ավարտը, վերջը
- սկիզբ և վերջ
Արտահայտություններ խմբագրել
- Ծար-ճոթ չունի, Ասվում է անվերջանալի բանի մասին Աս կծիկը ծար-ճոթ չունի (Կարապետ Գաբիկյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։