Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծա•փել

Ստուգաբանություն

ծափահարել
(փխբ․) ծափահարությամբ ուրախություն՝ գոհունակություն արտահայտել ◆ Սովոր են ծափել թե՛ փառք, թե՛ անկում։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․) իրար խփել՝ բախել ◆ թռչուններն են ուրախ ծափում թևերով։ «Գրական թերթ»
(փխբ․) ծափի ձայն հանել ◆ երբեմն միայն ծափում է մի մոլորված ալիք։ Սերո Խանզադյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։