ծերանալ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɛɾɑˈnɑl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծե•րա•նալ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- ծեր դառնալ, ծերունական հասակի հասնել
- ծերունու արտաքին հատկանիշներ ստանալ (մազերի սպիտակություն, դեմքի խորշոմում և այլն)
- (փխբ․) երիտասարդական աշխույժը՝ եռանդն ու ավյունը կորցնել ◆ Ես կարծես ծերացել եմ, ծերացել ու դարձել եմ ու նորից երազել եմ կարոտանք ու սեր։ Եղիշե Չարենց
- (փխբ․) որևէ բանով շատ զբաղված լինել, մի բանով զբաղվելու ընթացքում մազերը ճերմակել ◆ Դու ծերացել ես կռիվների մեջ (Մուրացան)։
- շատ տարիներ գոյություն ունեցած՝ ապրած լինել, բազմամյա լինել ◆ Խնձորենին ծերացել Էր արդեն։
- (փխբ․) վշտից՝ տառապանքից հոգնել՝ թուլանալ՝ կենսունակությունը կորցնել ◆ Իմ այրող վշտից սիրտս Էլ ծերացավ:
- (փխբ․) զարգանալուց՝ առաջադիմելուց դադարել ◆ Զառամյալ Հին աշխարհին հետևում Է Եվրոպան, որ արդեն ծերանում Է:
- (փխբ․) թուլանալ, աղոտանալ, նսեմանալ ◆ Լուսնի ծերացած լույս։
- (փխբ․) թարմությունը՝ անաղարտուտությունը կորցնել, խաթարվել, փչանալ ◆ Այլանդակ կյանքից ծերացել Էր նրա երիտասարդական գեղեցկությունը։ ՍՄՈՄԵՄ
- (փխբ․) հնանալ, երկար ժամանակ գործածվելուց մաշվել՝ պիտանիությունը կորցնել ◆ Այդտեղ ծերացել Էր ամեն ինչ, և՛ հնաոճ գրասեղանը, և՛ գրքերի պահարանը, և՛ աթոռները։ ◆ ԼԲ
- ուժասպառ լինել, անբերրի դառնալ (հողի մասին) ◆ Արտը ծերացել Է, պետք Է ուրիշ բան ցանել։
Հոմանիշներ խմբագրել
- պառավել, պառավանալ (կնոջ), զառամել, զառամանալ, ալևորել, ալևորանալ, դահանալ (փխբ․), (գվռ․)՝ քավթառանալ, քավթառել, խլֆել, կռանալ, քլքլել, տարիքն առնել, տարիքն անցնել, տարիքը լցվել, գլխին ձյուն գալ, գլխին ձյուն իջնել, գլխին ձյուն նստել, գլխին ձյուն մաղել (մաղվել), մազերը ճերմակել, գլխին մոխիր մաղվել, ժամանակն անցնել, ցից զարնել, բուդը թափ(վ)ել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։