ծերունի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɛɾuˈni]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծե•րու•նի
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ծեր տղամարդ, ծերության հասակին հասած տղամարդ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծերունի(ն) | ծերունիներ(ը) |
| Սեռ. | ծերունու | ծերունիների |
| Տր. | ծերունու(ն) | ծերունիների(ն) |
| Հայց. | ծերունու(ն) | ծերունիների(ն) |
| Բաց. | ծերունուց | ծերունիներից |
| Գործ. | ծերունով | ծերունիներով |
| Ներգ. | (ծերունում) | (ծերունիներում) |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Ածական
- ծերության հասակին հասած, ծեր
- շատ տարիներ ապրած, ծերացած, դահացած (կենդանիների մասին) ◆ Ծերունի ձի։
- բազմամյա, ծեր ◆ Ծերունի բարդի։
- ծերունական ◆ Ծերունի կուրծք։
- (փխբ․) հնամենի, դարերից ի վեր գոյություն ունեցող ◆ Ծերունի ծով։
- (փխբ․) մի գործի՝ զբաղմունքի մեջ ոչ նորելուկ, հին, ավագ
Հոմանիշներ խմբագրել
- ծերուկ, ծեր, ծերուն, ալևոր, զառամյալ
- (փխբ․) բազմամյա
- տե՛ս ծերունական
- տե՛ս հնամենի
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։