ծեփք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɛpʰkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծեփք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (շին․) ավազի, հողի, գաջի և այլնի շաղախ, որով պատում՝ սվաղում են շենքի պատերը՝ առաստաղը և այլն
- այդ շաղախի չորացած շերտը պատի՝ առաստաղի և այլնի վրա
- ավազի վրայից քսված սպիտակահողի կամ այլ շաղախի բարակ շերտը
- ծեփելը, ծեփելու գործը
- ծեփելու եղանակը՝ ձևը՝ որակը, ծեփվածք
- ներկի շերտ, որ նկարիչը քսում է կտավի վրա
- (փխբ․), (հեգն․) կանացի դեմքի ներկաշերտ, շպարի շերտ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։