ծիծ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծիծ
- ստինք
- Արարատյան, Կարին, Մուշ՝ հրացանի ատրճանակի ձգանը ◆ Չէր կարողանում ատրճանակիս ծիծը քաշել։ (Ջավախեցի)
- ծառի վրա բուսած սունկ, որից աբեթ են պատրաստում
- Վան՝ ծառի բնի վրա առաջացած ուռուցք
- դարբնոցի փուքսի բերանը, որ բացվում է կրակարանի վրա
Արտահայտություններ խմբագրել
- ծիծ անել
- աղջկա ստինքը ձևավորվել, մեծանալ
- ծագել, երևալ (լուսատուների մասին) ◆ Լուսաստղը երկնքի պռնգին ծիծ է արել։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Սեբաստիա՝ ծիծ չունեմ, ծոց ճունեմ - զավակ կամ ամուսին չունեմ, որ նրա հոգսը քաշեմ
- ծիծ տալ
- կրծքով երեխային կերակրել ◆ Չէ՞ քե ծիծ եմ տվե։ Սասնա ծռեր
- մեկին դատարկ խոստումներով կերակրել՝ հուսադրել (փխբ․)
- ծիծ ուտել
- մոր կաթով կերակրվել՝ սնվել
- երեխա լինել (հեգնաբար ասվում է մեկի մասին) (փխբ․)
- ծիծը ծծին կու դիպչի - Թբիլիսի՝ (ասացվածք), միշտ հաշտ մնալը նույնիսկ մերձավորի հետ հնարավոր չէ
- ծիծը ծոցին չորացնել - Արարատյան, Խարբերդ՝ չամուսնանալ, այրի՝ անզավակ մնալ ◆ Շողոն ծիծը ծոցին չորացրեց։ Սահակ Ամատունի
- ծիծը կույր լինել
- Ղարաբաղ՝ պտուկը խցված լինել, կաթ չտալ ◆ Կովի ծիծը կույր է։ (Հրաչյա Աճառյան)
- պտուկը շատ փոքր լինել
- ծիծը հոտ առնել Սեբաստիա՝ ծծերը ուռչել՝ հիվանդանալ (երբ ստնտու կինը մի լավ բանի կամ թարմ հացի հոտն առնում է և չի ուտում, դրանից որպես թե կուրծքը ուռչում է և կաթը քաշվում)
- ծիծը մըսել տարիքավոր կնոջ ստինքները համբուրել կամ բերանն առնել՝ որդեգրվելու, կամ նրա հովանավորության տակ մտնելու համար ◆ Տղա գնա, քի ծիծես մըսեցիր, չէ, որ չէ՝ համա քեզի կերեր ինք։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- ծիծը չորանալ
- կաթը կտրվել
- անեծք
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։