ծծել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sːɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)•ծել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- շրթունքների ու լեզվի սեղմող և դեպի ներս ձգող շարժումներով հեղուկը բերանը առնել ◆ Երեխան կաթ է ծծում:
- այդ եղանակով ծծից կաթ քաշել բերանը, ծիծ ուտել (երեխաների՝ կաթնասունների ձագերի մասին)
- շրթունքները ոչ սեղմ, իրար մոտեցրած՝ ներշնչումով խմել հեղուկը ◆ Ծերունին լուռ ծծում էր թեյը գավաթից։ (Իլֆ և Պետրով)
- սնամեջ ցողունով՝ բարակ խողովակով ևն հեղուկը բերանը քաշել ◆ Իր սեղանին նստած անծանոթը շարունակում էր ծծել սառը մրգահյութը։
- հատուկ գործարանի միջոցով ներծծել որևէ հեղուկ (միջատների՝ կենդանիների մասին) ◆ Կաղամբաթիթեռը սնվում է կաղամբի նեկտարը ծծելով: (Դասագիրք)
- հողից սննդարար նյութեր և ջուր ներծծել (բույսերի մասին) ◆ Ցնծաց հողը ծիլերով, որոնք ծծում էին իր հյութերը։
- որևէ բան բերանն առնելով ու թուքով թրջելով՝ լեզվով ու շրթունքներով դեպի ներս ձգող շարժումներ անել ◆ Երեխան ծծակ է ծծում:
- լեզվի ու շրթունքների այդպիսի շարժումներով որևէ բան (կոնֆետ, շաքար և այլն) հալելով կամ կակղացնելով ուտել ◆ Փոքր ժամանակ նա միշտ շաքար էր ծծում:
- շնչել, ներշնչել ◆ Նա դուրս եկավ պատշգամբ թարմ օդ ծծելու:
- հեղուկը՝ խոնավությունն իր մեջ քաշել, ներծծել ◆ Ավազուտ հողն անմիջապես ծծում էր անձրևի կաթիլները։
- ագահաբար խմել ◆ Արտակարգ բավականությամբ նա ծծեց գավաթի պարունակությունը։
- մեծ հաճույքով ներշնչելով մի բան հոտոտել, հոտ քաշել ◆ Ամեն առավոտ նա արտակարգ գոհունակություն էր զգում իր աճեցրած վարդերի բույրը ծծելով:
- ագահաբար ծխել, քաշել (ծխախոտ, նարգիլե և այլն)
- (փխբ․) ներս ընդունել, իր մեջ առնել՝ ընդունել (խմել, կուլ տալ և այլն) ◆ …Վարդգեղ շրթունքիդ մեղրի հետ մի տեղ ես թույն չեմ ծծում: Հովհաննես Հովհաննիսյան
- (փխբ․) վայելել, ճաշակել ◆ Իրավունք տուր ծծեմ մեղրը շրթունքիդ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- (փխբ․) կեղեքել, հարստահարել, խլել ◆ Ես չեմ կարող… վառ քրտինքը ծծել տանջված ճակատի։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (փխբ․) քսությամբ՝ խարդախությամբ ու շողոքորթությամբ ձեռք բերել՝ ստանալ՝ կորզել ◆ Նա իր փառամոլ պետի խնկարկությամբ ծծում է նրա շնորհները։ԲՔ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։