ծծիչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sːit͡ʃʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)•ծիչ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խայտոց (միջատներ)
- մակաբույծ բույսեր մավրմատ, որ խրվում է ուրիշի բույսեր մարմնի մեջ և սնունդ ներծծում ◆ Պարազիտ մոլախոտերը…կանաչ տերևներ չունենալու պատճառով իրենց ծծիչների միջոցով կպչում են ուրիշ բույսերի։ (Դասագիրք)
- (տեխ․) գաղ, ինչպես և օղ ներծծող սարք՝ նրանց մեջ եղած փոշու, խոնավության, քիմիական բաղադրության են որոշման նպատակով (ասպիրատոր)
- տե՝ս ծծակ ◆ Նա ծծիչն իջեցրեց հորթի բերանը։ (Մամուլ)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՝ս խայթոց
- ծծակ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։