ծծկեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sːkɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)ծ•կեր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ծիծ ուտող (երեխա) ◆ Ծծկեր մանուկներ էին, որոնք անգետ, անբան մուշ-մուշ քնում էին օրորոցի տաք բարուրների մեջ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Որբևայրի կին մըն էր, վեց տարեկան աղջիկ մը ծունկին վրա և ծծկեր մը գիրկը։ «Երևանյան օրեր»
- (փոխաբերական) Տհաս, խակ, համբակ։ Ամեն մի ծծկերի հետ գլուխ չեն դնի ◆ Մանր-մունր ծծկերների և գյուղի մեջ արհամարվածների համար չարժեր նեղություն կրել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ախ, աստված, ովքեր են կանգնած նրա գործերի գլխին, -մի ծծկեր տղա, որը սևը սպիտակից ջոկել չի իմանում։ (Րաֆֆի)
- (փոխաբերական) Նորածին, նորակերտ, նոր։ Ես… այս ծծկեր աշխարհին ի՞նչ ասեմ, որ հասկանա (Հ. ◆ Ես այս ծծկեր աշխարհին ինչ ասեմ։ (Անահիտ Սահինյան)
Սահյան)1. գ. Грудной ребёнок, сосун, сосунок.
Հոմանիշներ
խմբագրել- ա. գ. 1. Կաթնակեր, կաթնկեր, կաթնասուն, (հնց.) դիեցիկ, ստնդիաց, ստնդի, ստնդիա, ստնդիացի, ստնդիացիկ, ստնդիացյալ, կաթնածուծ, կաթնաջամբ, կաթնարբու, ջամբակեր, դիասնունդ, դիասուն, ծծկան
- երեխա, նորածին, գրկանոց, կրծքի երեխա, կրծքի մանուկ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։