ծկակ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծ(ը)•կակ
- Կարին՝ առասպելական մի թռչուն, որ իբր տարին միայն մի անգամ կարող է ջուր խմել
- սաստիկ ծարաված, պապակած վիճակ (փխբ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
- ծկակ ըլլել, լինել
- շատ չոր բան ուտելուց պատառը դժվարությամբ կուլ գնալ, խեղդվել
- ծարավից կոկրդը ցամաքել, կերածը կուլ չգնալ
- ծկակ(ին) տալ
- Արարատյան՝ ուտելու ցանկություն արտահայտել ◆ Խորովածի համար ծկակին էր տալիս։ Սահակ Ամատունի
- կատիկը թրջել, ոգելից խմիչք խմել
- կոկորդից ընդհատ-ընդհատ բարակ ու սուր ձայներ հանել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։