Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ծ(ը)•կակ 

  1. Կարին՝ առասպելական մի թռչուն, որ իբր տարին միայն մի անգամ կարող է ջուր խմել
  2. սաստիկ ծարաված, պապակած վիճակ (փխբ․)

Արտահայտություններ

խմբագրել
  1. ծկակ ըլլել, լինել
    1. շատ չոր բան ուտելուց պատառը դժվարությամբ կուլ գնալ, խեղդվել
    2. ծարավից կոկրդը ցամաքել, կերածը կուլ չգնալ
  2. ծկակ(ին) տալ
    1. Արարատյան՝ ուտելու ցանկություն արտահայտել ◆ Խորովածի համար ծկակին էր տալիս։ Սահակ Ամատունի
    2. կատիկը թրջել, ոգելից խմիչք խմել
    3. կոկորդից ընդհատ-ընդհատ բարակ ու սուր ձայներ հանել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։