ծմակոտ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ծ(ը)•մա•կոտ
- Արարատյան, Ղարաբաղ՝ արև չընկնող, ոչ արեգուն, անարև ◆ Էս դոշը ծմակու ա, ցուրտ ա։ (Ձեռագիր)
- անտառի այս մասը, ուր ծառեր շատ խիտ են և արև չի ընկնում
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։