ծուլ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sul]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծուլ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- միայն արտահայտությունների մեջ
Հոմանիշներ
խմբագրել- ծուլ լինել - տեղից հանկարծ վեր ցատկել
- դեպի վեր ձգվել (ծխի՝ բոցի ևն մասին)
- միանգամից տեղից պոկվել
- ուժգնորեն տրոփել
- ցնցվել
- տե՛ս Ճմլկոտալ
ծուլ ելնել - տեղից հանկարծ վեր ցատկել
- դեպի վեր ձգվել (ծխի՝ բոցի ևն մասին)
- միանգամից տեղից պոկվել
- ուժգնորեն տրոփել
- ցնցվել
- տե՛ս Ճմլկոտալ
ծուլ լինել - տեղից հանկարծ վեր ցատկել
- դեպի վեր ձգվել (ծխի՝ բոցի ևն մասին)
- միանգամից տեղից պոկվել
- ուժգնորեն տրոփել
- ցնցվել
- տե՛ս Ճմլկոտալ
- ծուլ անել - տեղից հանկարծ վեր ցատկել
- դեպի վեր ձգվել (ծխի՝ բոցի ևն մասին)
- միանգամից տեղից պոկվել
- ուժգնորեն տրոփել
- ցնցվել
- տե՛ս Ճմլկոտալ
Արտահայտություններ
խմբագրել- ◆ Բայց հազիվ նստած, ծուլ է լինում խայթվածի պես։ Ստեփան Զորյան
- ◆ ԽԵղկատակը… հանկարծ ծուլ եղավ, ցատկեց մի կանգուն վեր ու ճչաց։ Ստեփան Զորյան
- ◆ Քույր՝ Զարոն, նախ ուրախ ճիչով նետվեց պատշգամբ, ծուլ լինելով՝ ժպտաց։ Ստեփան Զորյան
- ◆ Կերոններում բոցը ծուլ էր լինում, լուսավորում թրջված ու ցեխոտված մարդկանց։ (Ակսել Բակունց)
- ◆ Ծուլ են լինում, հասնում իրար… բարձրանում են, իջնում են վար օդանավերն երկնքում։ Սրմ.
- ◆ Ծուլ ելավ աղջկա առանց այն էլ տագնապներով լի անհանգիստ սիրտը։ (Բոգդան Վերդյան)
- ◆ Ղափանցոց Կարոն մի նոր ձի է առել, որ աստղերին հետ ծուլ-ծուլ է լինում։ (Պերճ Պռոշյան)
- ◆ Ձեռքը ծուլ անելով երեսը շուռ է տալիս, խռովում։ Հովհաննես Թումանյան
- ◆ Թիթեղյա վառարանից ծուխը բարակ ելնում էր, հալվում ցուրտ օդի մեջ ։ (Ակսել Բակունց)
- ◆ Պահարանի նման մի խորության մեջ վառվում էր կանթեղը, որի ծուռ կտրված պատրույգից առաջացած ծուխը սևացել էր ապակիի ամբողջ կեսը ։ (Մուրացան)
- ◆ Երկու հարյուր հազար ծուխ կա մեր աշխարհում ։ Սերո Խանզադյան
- ◆ Ղարաբաղի նահանգում կլինի մոտավորապես հարյուր հազար երդ՝ծուխ ։ (Լեո)
- ◆ Այն ժամանակ կարմրաքարն ուներ 19 ծուխ, որոնցից հարկատու չէին միայն 3 ծուխ ։ (Ակսել Բակունց)
- ◆ Հարուստները իր ծուխներն էին․ կարծես ջոջերու տաներեցությունը մենաշնորհի վերածված ըլլար ։ «Երևանյան օրեր»
- ◆ Որպես քահանա նա հրաժարվեցավ ծուխից ։ (Րաֆֆի)
- ◆ նա հիշեց միայն իր ապառիկները, որ պիտի ստանար իր ծուխից, իսկ այժմ չկար ։ (Րաֆֆի)
- ◆ Ժառանգ ունես՝ասել է դու կաս, կապրես , քեղ մահ չկա, ծուխդ կա աշխարքի վրա ։ (Ավետիք Իսահակյան)
- ◆ Ծուխ է և ունայնություն աշխարհը, Սաադի ։ (Ակսել Բակունց)
- ◆ Վերջին աղքատի օջախի մեջը ծխում էր ծուխը մինչև տարվան վերջը ։ (Րաֆֆի)
- ◆ Ձին այնքան էր քշել, եր քթից թոնրի նման ծուխ էր դուրս գալոիս։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։