ծվատել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡svɑˈtɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծուատել
վանկեր՝ ծ(ը)•վա•տել
Ստուգաբանություն խմբագրել
Բայ
- ճանկռելով մաշկը պատառոտել ◆ Զարկեց իրեն ու ծվատեց երեսը։ Հովհաննես Թումանյան
- քերծել, խոցոտել, ճանկռտել ◆ Վարդը վարդ է, բայց փշերով կծվատե:
- ծվենների վերածել, պատառոտել, ճղճղել ◆ Հագուստը՝ շորը ծվատել:
- (փխբ․) անգթորեն ծեծել, բզկտել, քրքրել ◆ Որ ձեռս ընկնի՝ բզիկ-բզիկ կանեմ, կծվատեմ: Ստեփան Զորյան
- հոշոտել, պատառոտել, կրտոր-կտոր անել ◆ Առյուծը ծվատեց գոմեշին։
- (փխբ․) տանջահար անել, տառապանք պատճառել ◆ Քո սիրով հոգիս ծվատեցիր:
- (փխբ․) կեղեքել, հարստահարել, ճնշել ◆ Ծվատել են մեր ժողովրդին ավազակաբարո ցեղերը։
- (փխբ․) սիրտ կտրտել, վիշտ պատճառել ◆ Ու հոգսը ծվատել Էր նրա սիրտն ու հոգին։ «Գրական թերթ»
- (փխբ․) մաս-մաս անել, ցրել ◆ Ծանր ու դանդաղ, վիթխարի անգղերի նման գալիս Էին ամպերը ծվատելով: (Վիգեն Խեչումյան)
- (փխբ․) ճեղքել, պատռել ◆ Գնդակները ծվատում էին օդը։
- (փխբ․) խախտել, խանգարել ◆ Կրակոցը ծվատեց սպանիչ լռությունը։ (Բոգդան Վերդյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ճանկռոտել, պատառոտել, ծվիկել
- տե՛ս բզկտել, գզգզվել
- տե՛ս քերծվել
- տե՛ս հոշոտվել
- տե՛ս ծեծվել
- տե՛ս ճեղքվել, պատռվել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։