ծվոց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡svɔt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)•վոց
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ծվալը
- ծվալու ձայնը
- թույլ՝ նվաղ ձայն
- բարձր ու սուր ձայն
Հոմանիշներ խմբագրել
- ճռվողյուն, ճռվող, գեղգեղյուն, գեղգեղանք, գեղգեղ, ծվող, ծվուն (գվռ․)
- տե՛ս ճիչ
Արտահայտություններ խմբագրել
- ◆ Արծիվը եկավ ծերացած, անզոր, ծվոցը կտրած, տկար հևալով ։ Հովհաննես Թումանյան
- ◆ Ծվոցը հազիվ լսվում է ։
- ◆ Չես կարող երևակայել այն գոռում–գոչումը, ծվոցն ու ծղրտոցը ։ Հովհաննես Թումանյան
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծվոց(ը) | ծվոցներ(ը) |
| Սեռ. | ծվոցի | ծվոցների |
| Տր. | ծվոցի(ն) | ծվոցների(ն) |
| Հայց. | ծվոց(ը) | ծվոցներ(ը) |
| Բաց. | ծվոցից | ծվոցներից |
| Գործ. | ծվոցով | ծվոցներով |
| Ներգ. | ծվոցում | ծվոցներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։