կագ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɑɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կագ

վանկեր՝ կագ 

Ստուգաբանություն

Քիչ հավանական է ծագումը հնդեվրոպական *gōu- «կանչել, ճչալ, գոռալ» բնաձայնական արմատից (*gōu- > կագ՞). հմմտ. հունարեն γοος՝ «հեկեկանք, ողբ», հին իսլանդերեն kýta «նախատել»։

Գոյական

1. (հնց․) կռիվ, վեճ, հակառություն ◆ Կագ ու կռիվը, ինչպես և ուրախությունը անպակաս էր այդ փողոցներու մեջ։ Զապել Եսայան

Բացատրություն

1. (նորբ․)կռիվ, վեճ, կագել՝ հակառակել, վիճել

Հոմանիշներ

1. տե՛ս կռիվ, վեճ

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	կագ(ը)	կագներ(ը)
Սեռ.	կագի	կագների
Տր.	կագի(ն)	կագների(ն)
Հայց.	կագ(ը)	կագներ(ը)
Բաց.	կագից	կագներից
Գործ.	կագով	կագներով
Ներգ.	կագում	կագներում

Խոնարհում

Անորոշ դերբայ ել Ենթակայական դերբայ ող Հարակատար դերբայ ած Համակատար դերբայ ելիս Անկատար դերբայ ում Վաղակատար դերբայ ել Ապակատար դերբայ ելու Ժխտական դերբայ ի անձ եզակի հոգնակի առաջին երկրորդ երրորդ առաջին երկրորդ երրորդ Սահմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Անկատար ներկա ում եմ ում ես ում է ում ենք ում եք ում են Անկատար անցյալ ում էի ում էիր ում էր ում էինք ում էիք ում էին Ապակատար ներկա ելու եմ ելու ես ելու է ելու ենք ելու եք ելու են Ապակատար անցյալ ելու էի ելու էիր ելու էր ելու էինք ելու էիք ելու էին Վաղակատար ներկա ել եմ ել ես ել է ել ենք ել եք ել են Վաղակատար անցյալ ել էի ել էիր ել էր ել էինք ել էիք ել էին Անցյալ կատարյալ եցի եցիր եց եցինք եցիք եցին Ըղձական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի եմ ես ի ենք եք են Անցյալի ապառնի եի եիր եր եինք եիք եին Պայմանական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի կեմ կես կի կենք կեք կեն Անցյալի ապառնի կեի կեիր կեր կեինք կեիք կեին Հարկադրական եղանակ ես դու նա մենք դուք նրանք Ապառնի պիտի եմ պիտի ես պիտի ի պիտի ենք պիտի եք պիտի են Անցյալի ապառնի պիտի եի պիտի եիր պիտի եր պիտի եինք պիտի եիք պիտի եին Հրամայական եղանակ դու դուք Ապառնի ի՛ր ե՛ք

Բաղադրյալ բառեր
կագել կագոր կագասեր կագազարթույց

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ OGC գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։