կաթողիկոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑtʰɔʁiˈkɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաթողիկոս
վանկեր՝ կա•թո•ղի•կոս
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն՝ հունարեն καθολικός՝ «ընդհանրական»։
Գոյական
- (կրոն․) հայկական լուսավորչական, ինչպես նաև վրացական եկեղեցու պետը և նրա բարձրագույն հոգևոր տիտղոսը, ծայրագույն պատրիարք, հայրապետ ◆ Նա հայոց կաթողիկոսի ընտրության մեջ… խառնեց օտարի նենգավոր ձեռքը։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- (եկեղ․) հայրապետ, ծակրագույն, պատրիարք, հովվապետ, եպիսկոպոսապետ, քահանայապետ, վեհափառ, վեհ, սրբազան
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ռ․ Ա․ Վարդանյան, Պատմական իրադարձությունների տերմինների համառոտ բառարան, Վանաձոր, 2007 — 113 էջ։