կալվածատեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑlvɑt͡sɑˈtɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կալուածատէր
վանկեր՝ կալ•վա•ծա•տեր
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- կալվածքի տեր (ավատատիրական-ճորտատիրական տնտեսակարգում) (պատմ․) ◆ Կալվածատերերն ուզում են պահպանել իրենց ձեռքում գտնվող հողերը։ (Մամուլ) ◆ Եկեղեցին յուր բազմաթիվ վանքերով գրավելով հողերի մեծ մասը, հետզհետե դառնում էր պետության մեջ ամենահարուստ կալվածատերը։ (Րաֆֆի)
Հոմանիշներ խմբագրել
- հողատեր, ավատատեր, ագրակատեր, գյուղատեր, մյուլքադար (հնց․), մյուլքատեր, ագարակատեր
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։