Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•խա•կա•յել

Ստուգաբանություն

հետաձգել, ժամանակավորապես դադարեցնել, արձակել
անորոշ վիճակի մեջ թողնել, անկախ թողնել ◆ Ճաշեն առաջ կը բանադրեր, ճաշեն ետքը քիչ մը կը կախակայեր։ Հակոբ Պարոնյան
անտեսել, հաշվի չառնել ◆ Ես սկսա լալ ու գիտեմ միայն թե՝ մեզ կախակայեցին դպրոցեն երեք օրով (Սևան)։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։