կախել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑˈχɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•խել
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲայ
- կախ անել, կախ գցել, կախ տալ ◆ Խարույկի վրա կախել էին գոմեշի չափ խոշոր տավարի մարմինը, որ թեժ կրակից կարմրել ու ճարպ էր կաթկթում։ (Ակսել Բակունց)
- խոնարհել, իջեցնել ◆ Սևադան կրկին գլուխը կախեց և սկսեց մտածել։ (Մուրացան) ◆ Քաղցած ձիերն ագահությամբ մռութները կախեցին թարմ կանաչի վրա։ (Ակսել Բակունց)
- փակցնել, խփել (պատի վրա)
- կախղան բարձրացնել, կախաղանով մահապատժի ենթարկել
- (փխբ․) որևէ բանի արտահայտություն տալ, որևէ բանի արտահայտությամբ պատել՝ վարագուրել ◆ Հայելու դեմ կարգի բեր քեզ, ժպիտ կախիր քո երեսին։ ՇԱ
Հոմանիշներ
խմբագրել- կախ անել, կախ գցել, կախ տալ, թառ անել, թառ տալ, (ժղ․) քաշ անել, քաշ գցել, ճոլոլակ անել (գվռ․) # կախաղանել, մահապարտել, ◆ Նկարը կախել պատին։ ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ). կախաղան բարձրացնել, կախ անել, կախ տալ, ցից հանել ◆ Նկարը կախել պատին։
- փակցնել, խփել, կախ տալ ◆ Ես կհրամայեմ հենց այն րոպեում կախել նրան իմ բակի ծառերի մեկից։ (Րաֆֆի)
- տե՛ս կախկխել ◆ Անօրենները կախեցին նրան, խեղդեցին։ (Նար-Դոս)
- խոնարհել, իջեցնել ◆ Գյուղում մի քոլիկ ունի, որի դուռը դեռ չի կախել; (Ակսել Բակունց)
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։