Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•կա 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. (մանկ․) ուտելիք, միրգ, քաղցրավենիք ◆ Դյուրահավան մարդը ինչպես երեխա, նրա սիրելին է, ով տվեց կակա։ (Ջիվանի)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս ուտելիք

Արտահայտություններ խմբագրել

Թարգմանություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել