Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•ղալ

Ստուգաբանություն

դժվարությամբ ոտքը (կամ ոտքերը) քաշ տալ (ոտքերի հիվանդության կամ կարճության պատճառով) ◆ Նա դարձյալ հենված ցուպերի վրա, սկսեց կաղալով դիմել նույն խրճիթը, որտեղից դուրս էր եկել։ (Րաֆֆի)
(փխբ․) ետ մնալ, թերանալ, վատ իմանալ, վատ հասկանալ, լավ չյուրացնել (որևէ ուսումնական առարկա)
(փխբ․) պակասություններ ունենալ, որևէ բանով լիարժեք չլինել ◆ Այս նմուշներից երևում է արդեն, որ բայաթու առաջին երկու տողերը միշտ կաղում են իրանք միամտությամբ։ (Ղազարոս Աղայան)
(փխբ․) որևէ տեսակետից թերի՝ անկանոն լինել ◆ Ոտանավորի չափը կաղում է։
(փխբ․) թերի գիտելիքներ ունենալ
անհաջող ընթացք ունենալ ◆ Գործը կաղում է։

(գվռ․) լնկել, խոշտալ, խեճկալ, կաղկղել, լնգլնգալ (հաճախակի), լնգալ, տնկլտալ, շնկուլտալ, թոփլտալ, կաղի տալ, կաղին տալ, սխտոր ծեծել (ծաղր․)

, տնկի տալ, տնկլի տալ, տնկլի թակել, լնկին տալ (մեկ ոտքով)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ хромать (ru) ‎(xromatʹ), прихрамывать (ru) ‎(prixramyvatʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։