կաղճի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑʁˈt͡ʃi]
վանկեր՝ կաղ•ճի
- Բալու՝ բրուտագործության և կենցաղի մեջ օգտագործվող տարբեր գույների կավահող (կարմիր, սպիտակ, դեղին) ◆ Տարիքները կաղճինով կծածկեն, անձրև, ջուր չանցնի։ (Կարապետ Գաբիկյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- Կաղիճինի թոխմախ, Ակն՝ (փխբ․) Կարճահասակ ու թիկնեղ (անձ)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։