կամազուրկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑmɑˈzuɾk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•մա•զուրկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- կամքից զուրկ, թուլակամ ◆ Նա ակնարկում էր հանգուցյալ Հովհաննես կաթուղիկոսին, որ յուր թույլ և կամազուրկ բնավորության շնորհիվ պատճառ դարձավ կաթուղիկոսական գահը դեպի հեռավոր Աղթամար փոխադրելու։ (Մուրացան)
- (փխբ․) ոչ սկզբունքային, անվճռական, փոփոխամիտ
Մակբայ
- առանց իր կամքի, ակամա ◆ Եվ կամազուրկ պառկեց ծաղկահյուս ննջարանում։ (Ավետիք Իսահակյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- թուլակամ, անկամ, մեղկ, կնատ, կամակույր (հզվդ․)
- տե՛ս փոփոխամիտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։