Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կամակորութիւն

վանկեր՝ կա•մա•կո•րութ•յուն

Ստուգաբանություն

կամակոր լինելը, բնավորության բացասական գիծ, երբ մարդը առանց լուրջ հիմքերի շարունակում է պնդել իր սխալ միտքը, կրկնել իր սխալ գործողությունները, թեև դրանց աննպատակահարմարությունն ակնհայտ է ◆ Ով որ կարողանում է արիաբար համբերել, նա էլ ընկճում է բախտի կամակորությունը։ (Մուրացան)
կամակորի վարքագիծ՝ արարք՝ վերաբերմունք ◆ Մինչև երբ պիտի շարունակվի այդ կնոջ կամակորությունը։ (Շիրվանզադե)

համառություն, ինքնակամություն, կամապաշտություն, իրասածություն (ժղ․), (հնց․)՝ դժմտություն, կամակարություն, կամշոտություն
քմահաճություն, կամահաճություն, ինքնահաճություն, թյունքմահաճություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ pertinacity գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ Упрямство (ru) ‎(Uprjamstvo), своенравие (ru) ‎(svojenravije), своенравность (ru) ‎(svojenravnostʹ), норовистость (ru) ‎(norovistostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։