կամապաշտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑmɑˈpɑʃt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•մա•պաշտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- իր կամքին հետևող, իր կամքը միշտ պարտագրող, կամակոր, քմահաճ
- ինքն իրեն հավանող, ինքն իր մասին մեծ կարծիք ունեցող, ինքնագոհ, մեծամիտ, ամբարտավան
- ինքնահավանություն պարունակող՝ արտահատող, ինքնահավանությամբ կատարված՝ տեղի ունեցած
- դիմադարձություն անող, հանդուգն, հակառակող, չլսող, անհնազանդ
- ապստամբ, ընդվզող, բռնության, անիրավության դեմ դուրս եկող
- անզուսպ, կատաղի, ապերասան
- ըմբոստացած, կռվի, պայքարի ելած
- ըմբոստություն արտահայտող, պարունակող
- անմատչելի, անհաղթահարելի ◆ ըմբոստ բնություն (փխբ․)
- հուժկու, հզոր ◆ ընմոստ բազուկ (փխբ․)
- երբ կամ որտեղ ըմբոստություն կա, խռովությամբ բռնված ◆ ըմբոստ երկիր
- ասվում է այնպիսի առարկաների, երևույթների մասին, երենք ցանկացած վիճակում, հանգամանքում և այլն չեն մնում ◆ Քո մազերն էլ են ըմբոստ: ՇԱ
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս կամակոր
- տե՛ս ինքնահավան
- տե՛ս ըմբոստ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։