Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կայ•ծա•կել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. կայծակը զարկել՝ հարվածել՝ փայլատակել ◆ Դու չիմացար, որ աշխարհով կայծակեցին ահեղ շանթեր։ Պարույր Սևակ
  2. պարզորոշ կերպով երևալ, նշմարվել, փայլել, շողալ ◆ Վառ ու հզոր քո ապագան կայծակում է իմ դեմ։ (Ավետիք Իսահակյան)
  3. արագությամբ սկիզբ առնել՝ ծագել, փայլատակել ◆ Հասարակ ու հեշտ թվաց իրեն այն միտքը, որ կայծակեց նրա գլխում։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կայծկլտալ, փայլատակել, փայլփլել, շողշողալ ◆ Վասակին այնպես թվաց, թե ապտակը կայծակեց իր երեսին։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել