Հայերեն

վանկեր՝ կայ•ֆո•տել 

Բառակազմություն խմբագրել

Բայ

  1. (նորբ․) (ժրգ․) հաճույք, վայելք ստանալ ◆ Ամոթ չէ, թող ինքն էլ լսի ու կայֆոտի, - ասում էր կինը։ Լրագիր (թերթ)

Աղբյուրներ խմբագրել