Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կան•թեղ

Ստուգաբանություն խմբագրել

լուսավորության սարք կամ հարմարանք յուղի ճրագի, վառած մոմի կամ էլ ջահի ձևով ◆ Սենյակի մի կողմից լույս է տալիս ձեթի կանթեղը։ Վրթանես Փափազյան
(փխբ․) լուսավորություն, լույս ◆ Եվ երբեք, երբեք, չի աղոտի քո կանթեղը խավար մեր հոգում։ Եղիշե Չարենց ◆ Գիշերն իր կանթեղներն էր վառել Կապուտջիղի զույգ գագաթներին։ Սերո Խանզադյան
լուսավորության ջահ՝ կազմված ճրագներից կամ մոմերից ◆ Մի թեթև շուք էր տալիս առաստաղից կախված փարթամ կանթեղը, պղնձյա մոմակալներով։ (Ակսել Բակունց)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։