Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɑʃɑrɑkɛɾutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կաշառակերութիւն

վանկեր՝ կա•շա•ռա•կե•րութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. կաշառք ուտելը
  2. կաշառակեր լինելը
  3. (տնտգ․) օրինախախտում, որը կապված է պաշտոնատար անձի վրա անօրինական ազդեցություն գործելու հետ
  4. (իրավ․) քրեական իրավունքում ընդգրկում է երեք տեսակի հանցագործություններ՝ կաշառքի ստացում, կաշառք տալ, միջնորդություն
  5. (իրավ․) հասկացություն, որն ընդգրկումէ երեք տեսակի հանցագործություն՝ կաշառք ստանալը, կաշառք տալը և կաշառքի միջնորդությունը
  6. (իրավ․) պետական, տեղականինքնակառավարման կամ հանրայինայլ ծառայողների (այդ թվում՝ դատավորների, պատգամավորների), ինչպես նաև միջազգայինկազմակերպությունների ծառայողներիկողմից իրենց կարգավիճակիօգտագործումը գույքի, դրանկատմամբ իրավունքների, ծառայությունների կամարտոնությունների անօրինականձեռքբերման համար[1]
  7. (իրավ․) հանցագործություն, որի էությունը կայանում է նրանում, որ պաշտոնատար անձն իր ծառայողական վարքագծի կամ զբաղեցրած պաշտոնի բերումով այլ անձից կամ կազմակերպությունից ստանում է անօրինական վարձատրություն[2]

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կաշառառություն, կաշառասիրություն, կաշառակորզություն, կաշառաշորթություն, (հնց․) կաշառակործություն, արծաթակործություն, տուրտվություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Աշոտ Մարկոսյան, Տիգրան Դավթյան, Ամենագործածական տնտեսագիտական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Լեգալ Պլյուս», 2008 — 218 էջ։
  • Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։