կաշառք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑˈʃɑrkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կա•շառք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- դրամ կամ իր, որ տրվում է պաշտոնատար կամ միջնորդող անձնավորությունների, որպես վարձատրություն՝ օրինական կամ ապօրինի գործերը գլուխ բերելու կամ օրենքով պատժվող արարքները ծածկելու համար
Հոմանիշներ խմբագրել
- կաշառադրամ (դրամով տրվող), (հնց․)՝ կաշառանք, դահամունք, ատամնավարձ (փխբ․), (գվռ․)՝ կրծոն, կրծոնք, կրծուկ, ակռաժաժիկ, ծամելիք, ճողողանք, ոսկոր, (ժղ․)՝ քռթամ, քռստանք, շան քըռթ, էշի գարի
Արտահայտություններ խմբագրել
- կաշառք առնել - կաշառվել, կաշառք վերցնել
- կաշառք կերցնել (խսկց․) - կաշառել
- կաշառք վերցնել - կաշառվել
- կաշառք տալ - կաշառել
- կաշառք ուտել - կաշառք առնել, կաշառք վերցնել, կաշառվել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։