կապուղի
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑpuˈʁi]
վանկեր՝ կապ•ուղի
Բառակազմություն
խմբագրելԳոյական
- (նորբ․) կապի՝ հաղորդակիցման միջոց, ճանապարհ ◆ ...Այն վերջնականապես համաձայնեցվելու է դիվանագիտական կապտուղիներով: Հայաստան (թերթ)
- (ռազմ․) ազդանշանների տարածման միջավայրի, տեխնիկական միջոցների (սարքավորումների) ամբողջությունը, որոնք ապահովում են մեկ կամ մի քանի կապուղիների ստեղծումը
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։
- Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։