կապունք
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑpuŋkʰ]
վանկեր՝ կա•պունք
- Համշեն՝ տան հատակի կամ առաստաղի վրա փոքրիկ դուռ ◆ Ավալը կապունքըն կումը կինշնեյնը։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։