կավային նստվացքի խտացվածություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɑvɑjin nstvɑt͡sʰkʰi χtɑt͡sʰvɑt͡sutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (ջրբերկ․) արտաքին բեռնվածքի փոփոխության դեպքում կավային նստվածքների ծակոտկենության նվազում, որի հետևանքով մեծանում է նրանց խտությունն ու ամրությունը, բարձրանում է կրողունակությունը

Թարգմանություն

• անգլերեն՝
• ռուսերեն՝ уплотненность глинистых отложенип (ru) ‎(uplotnennostʹ glinistyx otloženip)

Աղբյուրներ

• Ավետիսյան Վ․Ա․ և ուրիշներ, Ջրաերկրաբանական և ինժեներաերկրաբանական ռուս-հայերեն բացատրական բառարան (Գիտություն), Երևան, 1995 — 351 էջ։