Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կավ•գ(ը)•դալ 

  1. Վան՝ մետաղյա լեզվաձև տափակ գործիք, որով որմադիրը շաղախը պատի շարվծքի մեջ է լցնում և տարածելով հարթում՝ հավասարեցնում՝ սվաղում

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։