կատուտ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [kɑˈtut]
վանկեր՝ կա•տուտ
- Սիփան՝ ոլորված, փաթաթված (որևէ բան) ◆ Օց կատուտվիրի, կլոխ պախիր։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։