կարաբիներ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑɾɑbiˈnɛɾ]
վանկեր՝ կա•րա•բի•ներ
Ստուգաբանություն խմբագրել
< карабинер < ֆր․ carabiner
Գոյական
- (ռազմ․) (հնց․) կարաբինակիր, հատուկ զինվորական մասի պատկանող կարաբինակիր զինվոր (Արևմտյան Եվրոպայի երկրների և Ռուսաստանի բանակներում XIX դարի կեսերում)
- ոստիկան (Իտալիայում)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։