Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [kɑɾɛkt͡sʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կարեկցութիւն

վանկեր՝ կա•րեկ•ցութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. զգայուն վերաբերմունք ուրիշի վշտի՝ դժբախտության նկատմամբ, կարեկից՝ ցավակից լինելը, ցավակցություն, վշտակցություն ◆ Ամենքն իրենց կարեկցությունն էին արտահայտում հոր մահվան առիթով: (Շիրվանզադե)
  2. գութ, խղճահարություն ◆ Իսկ սերը շատ անգամ ծնվում է այնտեղ, ուր ապրում է կարեկցությունը: (Մուրացան) ◆ Կարեկցությունից մի ծեր վանական նրան խնայեց, տվավ ապաստան: Հովհաննես Թումանյան
  3. բարյացակամ վերաբերմունք ◆ Ավելի լավ կլիներ, եթե դուք բոլորովին բացեիք իմ առաջ ձեր սիրտը միանգամայն հուսալով, որ կգտնեիք իմ կարեկցությունը և իմ հաճությունը: (Րաֆֆի)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ցավակցություն, վշտակցություն, գութ, խիղճ, կարեկցանք, արգահատանք, խանդաղատանք, գթասրտություն, գթաշարժություն, գթասիրություն, խղճահարություն, բարեգթություն, գորովագթություն, սրտաշարժություն, սրտառուչություն, ողորմածություն, ողորմասիրություն, մեղք (ժղ․), աղապատանք (հնց․), մեղքունք

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել