կարկառ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑɾˈkɑr]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կար•կառ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- իրար վրա դիզված քարերի կույտ, քարակույտ
- ժայռի դուրս ցցված մաս
Ածական
- (հզվդ․) կարկառած, պարզած, դուրս ցցված
- (փխբ․) քարերի ձայնի նման, չոր, անախորժ
Հոմանիշներ
խմբագրել- քարակույտ, քարակարկառ, քարադեզ, կարկառակույտ, քաշկառ, (հնց․)` քարակաշկառ, (հզվդ․)
- կարկառվածք, ցցաժայռ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։