Հայերեն դարձվածք

  1. մտավոր սահմանափակ կարողություն. պակասամտություն ◆ Զարթնեց վախեցած. - Տունըդ քանդվի, կի՜ն, / Ես ո՜նց լսեցի քու էդ կարճ խելքին: Հովհաննես Թումանյան ◆ Թե ե՛ս քեզ կորցրի՝ ների՛ր իմ կարճ խելքին: Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ -Մարդը գործ ունի, եկել ա. խելքներդ ջլիս [«լրիվ»] կարճ ա. ո՞նց չեք հասկանում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ -Ատիկա բարձր փիլիսոփայություն է, որուն իմ շուկացի կարճ խելքս չի հասնիր շիտակը։ Մկրտիչ Կորյուն ◆ -Ես ի՞նչ գիտնամ, հանըմ։ Մեր խելքը ի՛նչ կը հասնի։ Ըսեր են «մազեն երկան, խելքեն կարճ»: Հակոբ Օշական ◆ -Աղքըտի աղջիկ հարս օր կէրթա հարուստի տուն ու բան չը հավնի [հա՛վնի]՝ խելքեն կառճ է ու անգետ։ ◆ համեմատության համար՝ Մորուքը մտքին պես, կարճ է։ Հակոբ Պարոնյան

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։