կարոտում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑɾɔˈtum]
վանկեր՝ կա•րո•տում
Բառակազմություն
խմբագրելԳոյական
- (նորբ․) կարոտ, կարոտելը ◆ Կուզեի հիամա անցյալը գրկել՝ Սուր կարոտումի կսկիծն իմ սրտում։ -ԱՀ
Թարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։