կացին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɑˈt͡sʰin]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կացին

վանկեր՝ կա•ցին 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ արամեերեն (ասորերեն) hassīnā:

Գոյական

1. հարվածելով կտրելու և ճեղքելու երկաթե գործիք սուր բերանով և փայտե կոթով, որ հնում գործածվում էր նաև որպես զենք

Հոմանիշներ

1. փայտատ, սակ(ու)ր, փետատ, նաճախ, ճկուռ

Արտահայտություններ

1. կացինը քարին (դեմ) առնել՝ դիպչել՝ գալ
2. կացինը քարին բերել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ axe գերմաներեն՝ Axt դանիերեն՝ թուրքերեն՝ balta իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ τσεκούρι շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ топор (ru) ‎(topor) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ hache, cognée

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։