կեծակե
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կե•ծա•կե
- Արարատյան, Շիրակ, Թբիլիսի, Վան՝ կայծակից առաջացած
Արտահայտություններ խմբագրել
- կեծակե թուր - հրաշագործ թուր, որի կրողը, ըստ ավանդության, անպարտելի է մնում ◆ Զուլվիսիան կիմանա անոր անպարտության գաղտնիքը- կեծակե թուրն է, որ ցերեկը մեջքը կկապե ու գիշերները բարձին տակ կդնե։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։