կեծել

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ կե•ծել 

1. Վան՝ շատ վառ, կեծացած ◆ Կեծել կրակ։
2. (փխբ․) խիստ եռանդուն, աշխույժ

Արտահայտություններ

1. կեծել թուր - կրակի կամ կայծակի նման փայլատակող առասպելական թուր, թուր կայծակին ◆ Քաչլիկ սիլահներ կկապի, կեծել թուր կառնի ծեռ, սպիտակ ծիու քամակ թռնի կերթա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
2. կեծել կրակ
   1. վառ՝ թեժ կրակ
   2. եռանդաշատ, կրակոտ ◆ Մեկ սև ծիավորմ ինկավ մեյդնի մեչ, կեծել կրակ էր, զմենին էլ ալթ էրեց։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։