Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կենակցութիւն

վանկեր՝ կե•նակ•ցու•թյուն

Ստուգաբանություն խմբագրել

միասին ապրելը, բնակվելը, բնակակցություն ◆ Զորավոր է այն ազգը, որը ունի զորավոր ընտանիքներ, սիրով, միությամբ առաքինի և հավատարիմ կենակցությամբ ապրող ընտանիքներ։ (Մուրացան)
ամուսնական կապ ունենալը, ամուսնական կապով ապրելը ◆ Անտեղի կոպտում էր անգամ թագուհուն, մի բան, որ իրեն երբեք թույլ չէր տվել իրենց համատեղ կենակցության տարիներին։ Սերո Խանզադյան
արտամուսնական կապ ունենալը՝ կապերի մեջ գտնվելը, սեռական հարաբերություն ունենալը ◆ Արամ պատմեց ամեն ինչ յուր բարեկամին, խոստովանեցավ Պեռենիսի հետ յուր վերսկսած կենակցությունը: Տիգրան Կամսարական

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ сожительство (ru) ‎(sožitelʹstvo) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։